Treapia ISTDP jest metodą terapeutyczną, która zaliczana jest do terapii krótkoterminowej. Twórcą metody jest Habib Davanloo psychoanalityk kanadyjski,  który zdobył gruntowne wykształcenie psychoanalityczne a pomimo tego, nie był zadowolony z efektów swojej pracy terapeutycznej. Był sfrustrowany z jednej strony długością procesu terapeutycznego a z drugiej jego nieskutecznością. Dlatego w celu skrócenia procesu terapeutycznego i podwyższenia jego skuteczności zaczął aktywnie poszukiwać nowych metod pracy z pacjentami.  Skoncentrował swoje wysiłki na podwyższeniu jakości interwencji terapeutycznych. Pozostał wierny teorii psychoanalizy a tylko gruntownie zmienił standardowe techniki psychoanalityczne, czyli m.in. zrezygnował z pasywności terapeuty na rzecz jego aktywnej postawy, zaniechał  techniki wolnych skojarzeń oraz skoncentrował się na pracy nad emocjami. Opracowane przez niego techniki terapeutyczne mają na celu szybsze dotarcie do nieświadomych i wypartych treści, dokonanie wglądu i rozwiązanie wewnętrznego konfliktu w stosunkowo krótkim czasie.

​

W ISTDP znaczący nacisk kładzie się na nie tyle na historii pacjenta, lecz celem jest podobnie jak w klasycznej psychoanalizie dotarcie do treści nieświadomych, czyli do tego co dana osoba nie zauważa, to o czym zapomniała, to czego sobie nie uświadamia. Sposobem na osiągnięcie tego celu jest skupienie się na emocjach. Davanloo zauważył, iż pacjenci w jego gabinecie stosują różne mechanizmy obronne mające na celu uniknięcie przeżywania dla nich bolesnych emocji, co ma dla nich daleko idące konsekwencje, gdyż w ten sposób nieświadomie stają się podłożem ich problemów i podłożem ich cierpienia, ponadto  uniemożliwiają rozwinięcie dojrzałych strategii radzenia sobie z nimi. Tą formę terapii nie można jednak nazwać ekspresyjną, bo jej celem nie jest odreagowywanie emocji poprzez różne formy doświadczeń terapeutycznych. Kiedy docieramy do „trudnej” dla danej osoby emocji, to wtedy też następuje odblokowanie treści, wspomnień, nowych znaczeń, które były do tej pory nieświadome i w ten sposób przebijają się do świadomości. Jak spojrzymy na tą metodę to zauważymy iż „ubocznym” efektem głębokiej pracy terapeutycznej jest większa świadomość własnych emocji, większe rozumienie indywidulanych mechanizmów radzenia sobie z emocjami, lepsza kontrola emocjonalna.